– Enric ? Ètz aquiu ?

Qu'èri en deméncia o, bahida, que m'èri adromit suu clavèr ; esbraçat d'esperar las responsas deus amics — la lutz blava deus ecrans qu'avèva un efèit soporific, qu'èra ua causa plan sabuda — arren de bèth normal de saunejar alavetz, e d'aulhors un corrièr qui parla n'èra pas au demei de las ideas las mei hòlas las quaus la mea imaginacion qu'èra capabla : qu'èri, un drin, decebut.

— Non, ne dromitz pas. Que començavi a coneisher aquesta votz.

— Quiòc ! Que soi jo, lo Doctor Bòrdanava.

— Qu'ei aqueste deliri ? Quite au som men qu'i etz incrustat ?

— Que v'ac torni díser, ne dormitz pas Enric e qu'ei ua situacion de las màgers : que'm va caler escotar e sustot créder-me, si ac podetz.

Lo créder n'èra pas de mau har, qu'èra mètge, un deus bons, engenhèc...

— Mercés peu compliment, que'm flatonatz.

— Estancatz aquò, doc !

— Arrestar qué ?

— Aquò ! Aquí... Que légetz las meas pensadas... Un truc atau... Qu'ei de paur har.

— N'ei pas completament la vertat, Enric ; ne legi pas las vòstas pensadas, pas exactament, totun si que deisharetz de créder qu'ètz a picar au clavèr, n'aurem pas aquesta dobla discuta qui v'en·hastia beroi e que'v poiri destecar la rèsta.

— Mes... Be piqui au clavèr ! Plantat davant l'ordi ! Quin se pòt har sinon ? E destecà'm qué ?

— Plan ! Qu'avançam. Qué sabetz deu còs uman ?

— Qué ? Lo còs uman ? Lavetz... Qu'ei braç e camas, arms qué ! Ligats au còr, aus paumons e aus organes.

— Qu'ei ua sòrta de catalisader tanben o de termomètre com volhatz ; las allegorias ne mancan pas de cap ad eth.

— Un catalisader ? Qué voletz díser atau ?

— Que vèi... Los vòste còs que viu experiéncias exogènas, qu'ei a díser externas a eth-medish que tracta peus procediments quimics o, si v'agrada, per emocions — aquestas emocions que son lavetz ua metabolizacion de las hèitas, ua experiéncia endogèna, intèrna. Entà simplificar, que pòden díser que senglas experiéncias exogènas qu'a ua experiéncia endogèna. E'm segueishetz ?

— Ne caleré pas qu'anossitz trop luenh atau doc, sinon que i vatz anar sol : en gròs qu'èm fabricas a emocions ?

— Qu'èi un biaish de véder.

— Quau ei lo rapòrt dab jo ?

— Precisament.

— Que començatz a hartà'm...

— Que'n soi còrherrit, tant mei qu'avem avut aquesta discuta dejà. E ve'n sovienetz ?

— Adara qu'ac disetz... Qu'ei un chic embrumat

— Logic. Tornam préner lavetz : ad aqueste nivèu, de la nosta discuta, qu'avem clavat que vivem causas emocionaument. Si que s'estanca la nosta refleccion ad aqueste punt precis que deverem concludir qu'èm tributaris de las emocions, shens contròle.

— Vàder hòu, qu'apareish au monde sancèr.

— Òc, a còps lo barratge que cedit ; qu'ei ben aquò ei lo jo : un barratge, ua construccion artificiau, utila — utila pr'amor inibanta — peu díser autrament, que'ns trava.

— Ne compreni pas arren...

— Qu'avem solidats lo barratge vòste, que v'avem ajudats, Enric.

— Hilh de puta.... doc...

— D'acòrd, d'acòrd... Que v'ac vau tot díser : qu'avètz patit ua operacion, ua extraccion tad estar precis — ua extraccion qui avèva la mira de tirar l'emocion ligada a ua experiéncia precisa, ua de las tarriblas qui v'abatèva. Atau vueitada de la soa substància, de son reau e de la soa fòrça, n'èra pas mei un dangèr per vos — quan disi, vos, que voi parlar deu còs vòste pr'amor lo qu'avetz lo semblar d'estar, lo que pensatz estar n'ei pas sonque ua construccion artificiau. Vos, n'ètz pas lo còs ; qu'ètz l'ensajada d'inibicion qui a cabussada a canalizar l'emocion contre la quau qu'ètz estat crear — creat peu còs — que v'avem devut tirar tot dus.

— Òc ben que òc, be va atau ! Vèn ve har fóter ! N'èi pas de còs ? B'explicatz aquò !

Que l'ac hasoi dits a repeticion.

— Usatge d'experiéncias anterioras ; ei necesari de's brutlar a cada còp entà saber que lo huec e brutla ? Non. Que pescatz au coneishut çò que hètz besonh entà convénce'v de la vòsta pròpia existéncia e qu'ei tot. Responetz ad aquesta question : qué cercavatz au ras de vòstes amics ? Qu'avèvetz desbrombat tant important qu'avètz contactat la lista sancèra deus 632 contactes vòste ?

— Aisit ! qu'avèvi desbrombat la mea... Qu'avèvi esbarit lo men... Jo... B'esperatz !

— N'avetz pas mei de còs Enric. Qu'ei aquò qu'avèvatz demandat aus amics vòstes, aquò que cercatz. Plan segur, nem' vatz pas créder, açò que voleré díser que'v deisharatz convencer de la pròpria inexisténcia vòsta mes ei aqui la vertat : qu'èratz estat estocat sus la tela. Aquesta experiéncia, aquesta discuta, que la devetz a ua defauta deu nòste programa d'estocatge — çò qui v'a permes de copar lo condicionament dens lo quau que v'avèvam en·hicat. Qu'èm desolats de çò que v'apareish mes l'estrea qu'ei que'vs tornam trobats, mercés ad aqueste corrièr : Que vam poder rectificar l'error nosta.

— Cara't ! Que'm vau desvelhar, a plaser, aprestà'm ua tassa de tè, tranquillòt e desbrombar totas aquestas conerias ! De mei que tecarèi lo vertadèr doctor Bòrdanava : aquò l'ensenharà a viéner dinc aquì hartà'm.

— Que'v podem programar açò, consideratz aquò com excusas de las parts de l'equipa medicau sancèra.

En bavar sus la mea man, lo cap men que compausava un roman vertadèr — la premuda que hasèva suu clavèr que semblava inspirat d'arsec — Los mei mashants lectors, plan segur, que tractarén l'iniciativa d'illisibla, los mei amistós que m'enflocarén aimable en soslinhar lo son caractèr artistic. Qu'avèvi la boca empachada, que'm tiravi deu burèu dab ua hami de las hòlas de petit tè — bahida aquò que m'anava har passar lo gost afrós qui m'avèva deishat aqueste pantaish a la memòria :

— Que cau vertat que'm calmi, jo...